آقایان یووه مهد کودک نیست
 |
مطمئنا شما نمی توانید با تعدادی جوان کم تجربه انتظار بزرگی کردن در دنیای حرفه ای فوتبال داشته باشید، جوانانی که هنوز برای پخته شدن نیاز به زمان و بازی های بسیار در کنار مهره های باتجربه دارند،اما حالا یووه با این جوانان بی تجربه در حالی که در ترکیب این تیم خبر چندان از بازیکنان باتجربه ای که بزرگ و نامی در حد یوونتوس باشند نیز نیست خود را در جایگاه دوم سری آ می بیند و موفقیت های موقتی نیز هر از گاهی امید را نزد بانوی پیر و تیفوسی هایش پررنگ می کند، اما این تیم برای یک قهرمانی باشکوه و کم حرف و حدیث راه بسیار طولانی را پیش روی خود می بیند و اگر با این روش ادامه دهد این مسیر همچنان طولانی تر خواهد شد.
یووه ای که زمانی در ترکیب خود فوق ستاره ها و اسطوره های را می دید که جهانی را تحت تاثیر قرار می دهد حالا در ترکیب اش به سختی می توان از ستاره ای نام برد که توان تغییر یک بازی را در خود داشته باشد.
این تیم با بازیکنانی مانند کامبیاسو، گاتی، میرتی و ییلدیز در کنار ستاره های کم فروغی مانند کیه زا، لوکاتلی و ولاهوویچ بیشتر به مانند یک تیم سطح دو حاضر می شود تا یک تیم در سطح قهرمانی و به بزرگی نام یوونتوس. مهره هایی که هیچ در شان بیانکونری نیستند، نمی توان یک هفته خوب ظاهر شد و هفته ها بی نظم وبی انگیزه بازی کرد و حرف از بزرگی و شایستگی پوشیدن پیراهن سیاه و سفید یووه زد.
مدیران جدید یووه باید بدانند که نتیجه گیری موقتی با این بازیکنان نمی تواند یوونتوس را یک بار دیگر در صدر فوتبال ایتالیا بیاورد. این گروه مدیریتی باید بدانند که یوونتوس یک باشگاه بزرگ با قدمتی بیش از یک قرن است نه یک مدرسه فوتبال برای جوانانی که جویای نام و تجربه هستند. اینجا در تیم یک بانوی پیر جایی برای آموزش در سطح نخست برای جوانان بی تجربه نیست، اینجا در یوونتوس ما به ستاره هایی نیاز داریم که جانشین اسطوره های مان شوند نه تازه فوتبالیست هایی که در تلاش اند تا پس از سال ها بازی با پیراهن تیم اصلی یووه کسب تجربه کنند و بعد از سال های سرمایه گذاری که با عدم نتایج در سطح قهرمانی نیز همراه میشود و در حالی که تازه تجربه به دست آورده اند درب خروجی باشگاه را نیز پیش بگیرند و دست باشگاه را خالی بگذارند.
یووه روزگاری یادآوری قهرمانی سرزمین چکمه ای و بزرگی اروپا بود، تیمی که تجربه بازیکنان اش در حدی بود که ستاره های جوان باتجربه که سال ها در تیم های پایه و یا سایر تیم های اروپایی توپ زده بودند و تجربه کرده بودند برای رسیدن به قهرمانی در کارنامه حرفه ای شان آرزوی پیوستن به آن را داشته اند، و می کوشیدند با درخشش فرصت بازی برای یووه را در کنار بزرگانی به دست بیاورند که پختگی آنان را هموار تر کند نه آنکه به آنها آموزش پاسکاری و مسائل ابتدایی فنی یک تیم فوتبال را بیاموزد! اما حالا گروهی جوان برای کسب تجربه در ترکیب باشگاه قدم می زنند تا شاید روزی رشد کنند و تجربه ای بیاموزند. جوانانی که حالا برای به دست آوردن یک کرنر اعتراض می کنند و کسب یک کرنر را بهترین عملکرد خود می دانند!
این روزها یوونتوس بیشتر شبیه مهد کودک برای آموزش بازیکنان پایه و بسیار جوان که خود را برای گام نخست حضور حرفه ای در فوتبال آماده می کند شده تا یک باشگاه تمام حرفه ای با انبوهی از کاپ ها و عناوین قهرمانی و اسطوره ها و ستار هایی دوست داشتنی و بسیار مشهور در دنیای فوتبال. این وضع واقعا اسفناک است و دیدن این یووه برای تیفوسی های متعصب و قدیمی اش بسیار سخت شده.
در صورتی که مدیران به همین روند و نتایج موقتی که هر از گاهی شاید امیدوار کننده نیز باشند و با اندکی هزینه به فکر خرید و داشتن تیمی جوان کم تجربه باشند نمی توان انتظار بازگشت به شکوه گذشته بانوی پیر داشت. این گروه باید دست به جیب شود و از ستاره های بزرگ و با انگیزه ای در ترکیب تیم خود بهره ببرد که نقشی در بزرگ تر شدن باشگاه ایفا کنند نه اینکه تنها یووه مکانی برای رشد آنها باشد. اینجا مهدکودک یا پیش دبستانی یوونتوس نیست، بازیکنانی که فرصت پوشیدن پیراهن تیم اصلی بانوی پیر را به دست می آورند خیلی قبل از این ها باید مراحل رشد خود را طی کرده باشند تا به اینجا، یوونتوس ایتالیا قدم گذاشته باشند. کاش مدیران بیشتر از سود و سرمایه های جیب های خود به سرمایه های قهرمانی تیم در دنیای فوتبال بیاندیشند که سود موفقیت در فوتبال همراه با جام و دیدن ستاره های موثر در باشگاه برای شان شکوه بیشتری خواهد آورد.
